KONTEÍKA: EEN PRACHTIG WANDELGEBIED

Route 16A. Deze route is relatief kort: 3,8 km en heeft als moeilijkheidsgraad een 1 (van 5). Je loopt, in tegenstelling tot andere routes, een rondje.

 

De duur is 2 uur. Maar vergis je niet: volgens ons zijn die gegevens gebaseerd op getrainde wandelaars. We schrijven september 2020.

De kerk van Konteíka. Deze foto werd gemaakt anderhalve maand voor de zware aardbeving (30 oktober 2020).
De kerk van Konteíka. Deze foto werd gemaakt anderhalve maand voor de zware aardbeving (30 oktober 2020).

Beginnen op het dorpsplein

Het dorp dankt zijn naam aan de bewoner die zich daar in 1750 voor het eerst vestigde, Constantíne Kóntos genaamd. Hij was afkomstig uit het dorp Plátanos.

 

We beginnen onze wandeling op het dorpsplein van Konteíka. Dit plein is een voorbeeld van eilandarchitectuur. Bij taverne To Kéntro nemen we eerst iets te drinken.

Taverne To Kéntro
Taverne To Kéntro

Met de klok mee

Als we uitgedronken zijn starten we de wandeling. De auto hebben we geparkeerd bij het basketbalveld, het weggetje tegenover de kerk. De kerk die is gewijd aan de geboorte van Panagía (de verjaardag van de Maagd Maria) en werd zwaar beschadigd door de aardbeving van oktober 2020.

 

Dit veldje is ook het punt waar de route start. We lopen de route linksom, met de klok mee. De rood-witte bordjes met ‘Route 16A wijzen ons de weg.

‘Hé friends!’

Het eerste deel, langs het veld, loopt steil naar beneden. Aan het einde van het straatje rechtsaf.

 

Als we aan bijna het einde van die straat en het dorp zijn, zien we rechts een man in een garage. Hij is bezig de druiven in plastic kratten af te dekken. We begroeten hem met ‘Kaliméra’. Hij groet ons terug.

Terwijl wij doorlopen horen wij ‘Hé friends!’, achter ons. Wij draaien ons om en zien we hem met twee trosjes druiven in de handen staan.

 

We lopen terug om het aan te nemen. Zijn vrouw, uit het huis tegenover de garage, komt ertussen: de druiven moeten eerst gewassen worden! Ze spoelt ze af.

 

We proeven van de druiven en zeggen: ‘Efcharistó polí’ en ‘nóstimo’ (dankjewel en heerlijk). Ze lachen breeduit. Wij lopen weer verder.

 

Overrijpe vijgen

We slaan links af, het betonpad op. Dit pad loopt heel steil naar beneden. Hier lopen we langs de velden tussen de druiven, paprika’s, pompoenen, bramen, walnoten en tomaten door.

 

Overrijpe vijgen zijn van de bomen gevallen. De weg ligt er mee bezaaid. Zonde. Maar het zijn er ook zoveel! We lopen langs een kapelletje van Ágios Nektaríos.

 

We dalen nog steeds. Nu maken de velden langzaamaan plaats voor bos. De weg is goed te lopen. Het landschap is adembenemend.

 

De indrukwekkend bergrug van de Karvoúnis zie je regelmatig met z’n beboste hellingen. Wat een eiland!

Opletten!

Dennen, platanen, walnoot- en olijfbomen wisselen hier elkaar af. Dan hoor je een plotseling stroompje en ben je ‘beneden’ in de vallei. Nu moet je opletten! Hier begint de tweede helft.

 

Steek het stroompje niet over bij de weg. Loop voor het stroompje rechts af en loop een stukje langs het beekje. Dan zie je weer een rood-wit bordje. Steek daar het beekje over.

Het pad waar je op uit komt nadat je het beekje bent overgestoken. In de verte de bananenboom.
Het pad waar je op uit komt nadat je het beekje bent overgestoken. In de verte de bananenboom.

Bananenboom

Aan de andere kant klim je steil omhoog. Je komt uit bij een smal pad, langs een berghelling. Volg dat pad. Je komt langs een grote bananenboom. Uiteindelijk kom je op een onverharde weg uit.

 

Je steekt het beekje weer over en even later volg je het, stroomopwaarts, aan de rechterkant. Nu moet je de overkant in de gaten houden!

 

Klauteren

Daar vind je weer een rood-wit bordje. Na te ver door te zijn gelopen zagen we dat bordje toen wij terugliepen. Weer de stroom oversteken, naar boven klauteren en het pad volgen. Je komt bij een brug uit over een diepe kloof.

Een smal pad leidt je weer omhoog. Als je bij een akker uitkomt steek die schuin over naar het nieuw aangelegde, onverharde weg. Als een smal pad weer richting het dal gaat, besluiten wij de onverharde weg te blijven volgen.

 

Dan zien we in de verte Konteíka weer liggen. Wandelend door de velden komen we weer langzaam maar zeker weer in het dorp terug. 

3 uren

De wandeling is zeer de moeite waard. Zeker als je van natuur houdt. We waren zo’n 3 uren onderweg, inclusief stop voor een lunch.

 

Wij hadden een groot deel van deze route geen verbinding met internet, gps of telefoon. Houd daar wel rekening mee. Ook staan de rood-witte bordjes niet altijd daar waar je ze verwacht ...

Tip: Vergeet niet voor je vertrekt een bericht achter te laten bij je hotel/appartement en vertel ze dat je hier gaat lopen!