Onze Griekse vriend adviseerde ons: “Als je nog eens in Drakeí komt, ga dan niet bij het eerste of tweede taverne eten maar loop eens door naar taverne Omónoia. Het zit iets verderop in het dorp aan de rechterkant".

Zogezegd, zo gedaan. Het is september 2022.

Zogezegd, zo gedaan. Inderdaad.  Het is een pareltje. Griekser gaat het niet worden. Hier waan je je hier in de jaren tachtig. Fantastisch. Het doet mij denken aan de tijd dat we op vakantie waren op Lefkas, eind jaren tachtig.

Een gsm bestond niet. Naar huis bellen deed je bij de visboer. Er stond een oude telefoon met een klein tellertje. Je rekende af in drachmen. En je eten kon je in de keuken uitzoeken; veel gerechten in warmhoudbakken.

Deze taverne is ook een groentewinkel en koffieshop, volgens het eigen uithangbord. Geen mes of vork is hetzelfde.

We worden geholpen door de eigenaresse: Elefthería. Een eenvoudige menukaart. Ik ga voor Bekrí Mezé. "Ik heb daar nog maar 1 van", zegt Elefthería. Prima. Geen idee wat het is maar het klinkt wel leuk. Ik laat me verrassen. 

Bekrí Mezé blijkt een traditionele Grieks gerecht te zijn. Een stoofpotje van rund- en varkensvlees. Bekrí Mezé wordt in Griekenland als mezé geserveerd, in een kleine portie dus, bij een glaasje wijn, bier, ouzo of raki. 

Authentiek

Bekrí Mezé betekent letterlijk: dronkenmanshapje. Ik vond het heerlijk.

Omónoia is een mooi authentiek plekje. Prima voor een heerlijke Griekse lunch.